Na podstawie § 2 ust. 1 Regulaminu funkcjonowania Komisji do spraw etyki badań naukowych Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie Rektor powołał Komisję Zarządzeniem nr 62/2020 z dnia 7 września 2020 r. w składzie: Przewodniczący komisji: dr hab. Robert Pater, prof. WSIiZ Członkowie komisji:
Kadencja Komisji rozpoczęła się 7.09.2020 r. i trwa do 31.08.2025 r. Kontakt: rpartyka@wsiz.edu.pl
Wnioski o wyrażenie opinii przez Komisję mogą składać kierownicy badań oraz osoby planujące podjęcie badań wymagających opinii Komisji. Pobierz wniosek Wnioski składa się w zamkniętych kopertach u Sekretarza Komisji w pokoju RA 211, ul. Sucharskiego2 Rodzaje badań naukowych, które wymagają oceny etycznej Komisji Za badania wymagające pozytywnej opinii Komisji uważane są badania, w których planuje się oddziaływanie – w jakiejkolwiek formie – na ludzi, w tym w szczególności: 1. badania, w których mają wziąć udział osoby mające ograniczoną lub wyłączoną zdolność podjęcia decyzji, lub wyrażenia świadomej lub swobodnej zgody na udział w badaniu oraz ograniczoną możliwość ewentualnej odmowy udziału w badaniu przed lub w trakcie badań, szczególnie:
2. badania, w których mają wziąć udział osoby szczególnie podatne na urazy psychiczne i zaburzenia zdrowia psychicznego, a zwłaszcza:
3. badania polegające na aktywnej interwencji w zachowanie człowieka, zmierzające do zmiany tego zachowania bez bezpośredniej ingerencji w działanie mózgu, np. treningi poznawcze, psychoterapia, psychokorekcja, itp. (dotyczy to również sytuacji, gdy zamierzona interwencja ma przynieść korzyść badanemu, np. usprawnić jego pamięć); 4. badania dotyczące kwestii kontrowersyjnych (np. aborcja, in vitro, kara śmierci) albo wymagające zachowania szczególnej delikatności i rozwagi (np. przekonań religijnych lub postaw wobec grup mniejszościowych); 5. badania długotrwałe, męczące, wyczerpujące fizycznie lub psychicznie. Opinia Komisji nie jest wymagana, jeżeli na prowadzenie planowanych badań wymagana jest przez przepisy prawa opinia lub zgoda innych komisji lub organów, oceniających aspekty etyczne planowanych badań. Komisja nie opiniuje medycznych badań naukowych mających charakter eksperymentu medycznego w rozumieniu Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Pozyskanie opinii odpowiedniej komisji do spraw etyki badań naukowych nie uchyla obowiązku przestrzegania wymogów i warunków realizacji badań naukowych wynikających z przepisów prawa oraz dobrych praktyk obowiązujących w danej dziedzinie/dyscyplinie naukowej.
S. MAŁGORZATA CHMIELEWSKA
s. Małgorzata Chmielewska – siostra zakonna, przełożona Wspólnoty „Chleb Życia” w Polsce.
Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów związana z Klubem Inteligencji Katolickiej. Najpierw pracowała z niewidomymi dziećmi w Laskach oraz organizowała pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W 1990 wstąpiła do wspólnoty „Chleb Życia” w Bulowicach koło Kęt. Śluby wieczyste złożyła w 1998 r. we Francji.
Pod kierunkiem Siostry Małgorzaty Wspólnota prowadzi dziewięć domów, do których przyjmuje ludzi bezdomnych: kobiety, chorych, matki z dziećmi, młodzież. Potrzebujący, oprócz schronienia, otrzymują pomoc socjalną, medyczną i materialną. W warsztatach młodzież uczy się pracy i zawodu. Wspólnota prowadzi Centrum Edukacji i Kultury na wsi. Maluchy mają ognisko przedszkolne, młodzież świetlicę, dorośli kursy. Setki młodych ludzi z najuboższych rodzin zdobywa wykształcenie dzięki stypendiom. Siostra Małgorzata pracuje z najuboższymi i wśród najuboższych. Razem z nimi walczy o poprawę losu i bardziej godne warunki życia. Przy Wspólnocie Chleb Życia została powołana Fundacja Domy Wspólnoty Chleb Życia, która pracuje razem z Katolicką Wspólnotą Chleb Życia, uzupełniając jej działalność. Głównym celem działalności fundacji jest zapobieganie bezrobociu i skrajnej nędzy poprzez wspieranie edukacji najuboższych i tworzenie miejsc pracy.
Sama siostra Małgorzata jest formalnie matką kilkorga dzieci, które adoptowała, by nie trafiły do domu dziecka. Pod jej opieką cały czas pozostaje dorosły już, cierpiący na autyzm i epilepsję Artur, którego wychowuje od niemowlęctwa.
Jest autorką kilku książek, w których stara się przekazać czytelnikom najważniejsze prawdy, jakimi kieruje się w swoim życiu i pracy. W roku 2015 i 2016 wydała między innymi dwie części zapisków ze swojego internetowego dziennika – „Cerowanie świata” oraz „Dobro jako choroba zakaźna”. Opowiada w nich o codziennym życiu wśród ubogich i potrzebujących w sposób wrażliwy i humorystyczny. Na ten temat rozmawiała też z Piotrem Żyłką i Błażejem Strzelczykiem w książce „Sposób na cholernie szczęśliwe życie” (2016). Ponadto, o działalności Wspólnoty „Chleb Życia” i jej przełożonej można też przeczytać w publikacji „Wszystko, co uczyniliście…”
Została odznaczona m.in. Medalem św. Jerzego, Orderem Ecce Homo, honorową odznaką Rzecznika Praw Obywatelskich „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”, Medalem „Zasłużonych dla Warszawy” oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest laureatką Nagrody „Totus”, Nagrody Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Nagrody Tischnera oraz tytułów „Kobieta Roku”.