Na podstawie § 2 ust. 1 Regulaminu funkcjonowania Komisji do spraw etyki badań naukowych Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie Rektor powołał Komisję Zarządzeniem nr 62/2020 z dnia 7 września 2020 r. w składzie: Przewodniczący komisji: dr hab. Robert Pater, prof. WSIiZ Członkowie komisji:
Kadencja Komisji rozpoczęła się 7.09.2020 r. i trwa do 31.08.2025 r. Kontakt: rpartyka@wsiz.edu.pl
Wnioski o wyrażenie opinii przez Komisję mogą składać kierownicy badań oraz osoby planujące podjęcie badań wymagających opinii Komisji. Pobierz wniosek Wnioski składa się w zamkniętych kopertach u Sekretarza Komisji w pokoju RA 211, ul. Sucharskiego2 Rodzaje badań naukowych, które wymagają oceny etycznej Komisji Za badania wymagające pozytywnej opinii Komisji uważane są badania, w których planuje się oddziaływanie – w jakiejkolwiek formie – na ludzi, w tym w szczególności: 1. badania, w których mają wziąć udział osoby mające ograniczoną lub wyłączoną zdolność podjęcia decyzji, lub wyrażenia świadomej lub swobodnej zgody na udział w badaniu oraz ograniczoną możliwość ewentualnej odmowy udziału w badaniu przed lub w trakcie badań, szczególnie:
2. badania, w których mają wziąć udział osoby szczególnie podatne na urazy psychiczne i zaburzenia zdrowia psychicznego, a zwłaszcza:
3. badania polegające na aktywnej interwencji w zachowanie człowieka, zmierzające do zmiany tego zachowania bez bezpośredniej ingerencji w działanie mózgu, np. treningi poznawcze, psychoterapia, psychokorekcja, itp. (dotyczy to również sytuacji, gdy zamierzona interwencja ma przynieść korzyść badanemu, np. usprawnić jego pamięć); 4. badania dotyczące kwestii kontrowersyjnych (np. aborcja, in vitro, kara śmierci) albo wymagające zachowania szczególnej delikatności i rozwagi (np. przekonań religijnych lub postaw wobec grup mniejszościowych); 5. badania długotrwałe, męczące, wyczerpujące fizycznie lub psychicznie. Opinia Komisji nie jest wymagana, jeżeli na prowadzenie planowanych badań wymagana jest przez przepisy prawa opinia lub zgoda innych komisji lub organów, oceniających aspekty etyczne planowanych badań. Komisja nie opiniuje medycznych badań naukowych mających charakter eksperymentu medycznego w rozumieniu Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Pozyskanie opinii odpowiedniej komisji do spraw etyki badań naukowych nie uchyla obowiązku przestrzegania wymogów i warunków realizacji badań naukowych wynikających z przepisów prawa oraz dobrych praktyk obowiązujących w danej dziedzinie/dyscyplinie naukowej.
PROF. PAWEŁ KOWAL
prof. Paweł Kowal – polityk, politolog, historyk, publicysta
Profesor w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk oraz Studium Europy Wschodniej UW, pracuje w Kolegium Europejskim w Natolinie, wykłada w Studium Europy Wschodniej UW. Współpracuje z Antioch University w USA, kieruje Radą Naukową Przedstawicielstwa PAN w Kijowie. Współtwórca Muzeum Powstania Warszawskiego.
Poseł na Sejm RP V, VI oraz IX kadencji. W latach 2006 -2007 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, odpowiadał za politykę wschodnią. W okresie 2009-2014 był Posłem do Parlamentu Europejskiego i przewodniczącym delegacji do Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Ukraina.
W 2012 założył Fundację Energia dla Europy. Prowadzi badania i publikuje na tematy transformacji w Europie środkowej i ZSRR oraz polityki wschodniej.
Prowadził gościnne wykłady m.in. na Ukrainie, w USA, Kanadzie i Chinach.
Felietonista „Rzeczpospolitej” i „Dziennika Polskiego”. Autor i współautor wielu książek m.in.: „Inicjatywa Trójmorza: geneza, cele i funkcjonowanie” (2019), „Muzeum i zmiana. Losy muzeów narracyjnych” (2019), „Testament Prometeusza. Źródła polityki wschodniej III Rzeczypospolitej” (2018), „Jaruzelski. Życie paradoksalne” (2015), „Między Majdanem a Smoleńskiem. Rozmawiają Piotr Legutko i Dobrosław Rodziewicz” (2012), „Koniec systemu władzy. Polityka ekipy gen. Wojciecha Jaruzelskiego w latach 1986–1989” (2012), „Krajobrazy z Mistralami w tle” (2011), „Wymiar wschodni” UE – szansa czy idée fixe polskiej polityki?” (2002)
Za swoją działalność odznaczony m.in.: Nagrodą Pojednania Polsko-Ukraińskiego (2015), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (Portugalia 2008), Orderem „Za Zasługi” trzeciego stopnia (Ukraina 2007), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), Srebrnym Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (2005).