Mgr Karolina Zagrodnik z Katedry Nauk Społecznych Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie uczestniczyła w 5. edycji międzynarodowej konferencji „Media in America, America in Media”. Badaczka przedstawiła referat pt. „Film Noir in American Cinema: Movement or Genre?”, w którym przeanalizowała film noir nie jako gatunek, lecz jako ruch artystyczny.

Piąta edycja wydarzenia, organizowanego przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, to cykliczne spotkania, zapoczątkowane w 2017 roku. Skupiają one badaczy z zakresu amerykanistyki, komunikacji i mediów, tworząc przestrzeń do interdyscyplinarnej debaty nad środowiskiem medialnym Stanów Zjednoczonych oraz obrazem Ameryki w mediach na całym świecie. Tegoroczna edycja odbyła się pod koniec marca we współpracy z projektem Erasmus+ MigraMedia, który bada reprezentacje migracji w mediach wizualnych z perspektywy społecznej i transnarodowej.

Motywem przewodnim konferencji była „Retoryka granic” — rozumiana zarówno w wymiarze geograficznym, społecznym i ideologicznym, jak i w sferze symbolicznej. Podczas sesji online uczestnicy podejmowali refleksję nad tym, w jaki sposób granice są konstruowane, interpretowane i przekraczane w amerykańskich mediach, filmie i kulturze popularnej.

W sesji zatytułowanej Cinematic Borders udział wzięli badacze z Polski, Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych, wśród nich: dr hab. Iwona Grodź, dr Małgorzata Kelai, dr Aleksandra Krawczyk, dr Philip Kneis, dr Sarah Wagstaffe, dr Jacek Mianowski, dr Krzysztof Chmielewski, dr Joanna Nowakowska oraz mgr Karolina Zagrodnik. Prelegenci skupili się na analizie różnorodnych form przedstawiania granic w kulturze audiowizualnej — od filmowych obrazów Ameryki w twórczości Wima Wendersa i Michaela Hanekego, przez klasyfikację filmu noir, aż po refleksje nad posthumanizmem, ekologią i migracją w grach wideo oraz mediach.

Mgr Karolina Zagrodnik przedstawiła referat pt. „Film Noir in American Cinema: Movement or Genre?”, w którym przeanalizowała film noir nie jako gatunek, lecz jako ruch artystyczny. W swoim wystąpieniu podkreśliła, że choć filmy noir posiadały rozpoznawalne cechy wizualne i narracyjne, takie jak oświetlenie o wysokim kontraście, obecność femme fatale i fatalistyczna fabuła, to jednak nie tworzyły zamkniętej, gatunkowej całości. Prelegentka zwróciła uwagę, że film noir był wyrazem powojennych napięć społecznych, a jego korzenie sięgały estetyki niemieckiego ekspresjonizmu, socrealizmu oraz włoskiego neorealizmu. Zakończeniem referatu była konkluzja, że film noir najlepiej rozumieć jako zjawisko kulturowe, ściśle związane z realiami historycznymi lat 40. i 50. XX wieku. Choć współczesne produkcje określane jako „neo-noir” odwołują się do tej stylistyki, to raczej reinterpretują jej dziedzictwo, niż je kontynuują, co przesądza o statusie filmu noir jako ruchu, a nie klasycznego gatunku.

Po zakończeniu prezentacji odbyła się otwarta dyskusja, w trakcie której uczestnicy mieli okazję pogłębić swoje refleksje oraz wymienić doświadczenia badawcze.