dr Anna Molter

Adiunkt w Katedrze Zarządzania
Zatrudniona w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania od 01.09.2025 roku

Jej ścieżkę naukową cechuje specyficzna dualność dyscyplinarna. Jest doktorem nauk społecznych, w dyscyplinie nauki o zarządzaniu i jakości (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Wydział Zarządzania 2024) oraz magistrem filozofii (Uniwersytet Rzeszowski). Pomimo „skoku dyscyplinarnego”, główny obszar zainteresowań naukowo-badawczych od samego początku związany jest z kulturą i towarzyszącymi jej zjawiskami, podejmowanych w różnych horyzontach poznawczych, z wykorzystaniem różnych podejść i narzędzi teoretycznych; z pozycji NoZiJ jest to kultura organizacji, profesji i sieci. Natomiast z pozycji nauk o człowieku i kulturze soczewka badawcza ostatnich lat skupiona jest na procesach cyfrowej transformacji społeczeństwa w kierunku kultury dźwięku i obrazu, obserwacji nowych zjawisk w obszarze kultury cyfrowej a także konsekwencji, jak utrata kontroli poznawczej nad światem i przejawy myślenia magicznego.

Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2020).

Założyciel-Członek Podkarpackiego Stowarzyszenia Organizacji i Zarządzania (2013-2020).

Od 2020 r. wykładowczyni akademicka.

Autor publikacji naukowych oraz raportów badawczych w obszarach takich jak: zarządzanie zmianą, kultura organizacyjna, przedsiębiorczość, proces decyzyjny, metody badań jakościowych, gamifikacja w edukacji menedżerskiej.

Jej dotychczasowe badania związane są głównie z kształtowaniem czynników wzmacniających jakość kapitału ludzkiego, jak kultura i klimat organizacyjny. Wgląd badawczy koncentruje także w obszarze relacji współtworzenia w oparciu o otwarte innowacje; orientacji przedsiębiorczej; elastyczności organizacji i pracowników oraz krótkowzroczności strategicznej.

Ekspert w międzynarodowych projektach: Interreg Central Europe SACHE (2022); Erasmus+ (2022-2024); Distance Lab (2025). Członek ICOM (2025), zaangażowana w otwieranie danych muzealnych oraz rozwój kreatywnych partnerstw. Od 2020 roku rozwija projekty cyfrowe oraz nawiązuje liczne współprace międzysektorowe, głównie w sektorem technologii (smart city – IoT&AI) oraz branżą gier (projektowanie gier „Numi Ares – A Dark Tale”; Smart Neighbuorhood”/ gamifikacja w edukacji menedżerskiej).

Autorka materiałów edukacyjnych „Społeczeństwo cyfrowe i otwarte dane” (projekt „Smart Cities for Young Generations: Safe, Green, Digital /Erasmus+/”). Od 2021 współpracuje w roli eksperta z koordynatorem Polskiego Klastra IoT&AI SINOTAIC – Smart Secure Networks.

Ukończyła programy szkoleniowe w obszarze sztucznej inteligencji (2025: Aideas – EIT Deep Tech Talent Initiative; Umiejętności Jutra AI – Google&SGH; Google AI Essential).

Rozwój naukowy wiąże z interdyscyplinarnymi projektami badawczymi. W sytuacji kiedy stopień złożoności zmian i niejednoznaczności coraz częściej tworzy czarne skrzynki a możliwości poznawcze dyscyplin naukowych zawężają się, dużą szansę na rozwój nauki dostrzega w łączeniu perspektyw poznawczych. Jednym z bliższych zagadnień na styku teorii i praktyki jest rozwój współpracy międzysektorowej w oparciu o relacje współtworzenia wartości (innowacji), oraz identyfikacja czynników aktywizacji i stymulowania potencjału endogennego ekosystemów regionalnych. Jej aspiracją – „dużym obrazkiem” na przyszłość, jest rozwój trans-dyscyplinarnych programów badawczych.

W dydaktyce kieruję się analizą trendów i aktualnych wyzwań rynku, stawiając na kształtowanie metakompetencji zatrudnialności, a więc rozwijania w procesie uczenia umiejętności transferowalnych, poszerzania wiedzy i kształtowania umiejętności jutra. W procesie dydaktycznym duży nacisk stawia na krytyczne myślenie oraz umiejętność dekonstrukcji złożonych i niejednoznacznych problemów. Jej modus operandi to budowanie poczucia skuteczności („wiem, że potrafię pomimo barier”) oraz autonomii poznawczej a także wzmacnianie motywacji osiągnięć/celu studentów.

Interesuje się grafiką artystyczną, która dała początek pełnego pasji kolekcjonerstwu grafik w technice odprysku korundowego i drzeworytu japońskiego; od 2012 żegluje; poszukuje nowych form autokreatywności „w i „poprzez” kulturę cyfrową.