Czy stoimy przed ryzykiem dehumanizacji medycyny? Jak w erze cyfrowej mają się religia i duchowość? To tylko kilka tematów, które poruszone zostaną podczas prelekcji o. prof. Lluisa Oviedo. Wykłady odbędą się w dniach 3 i 4 kwietnia br. Serdecznie zapraszamy do udziału w tych spotkaniach.

O. prof. Lluis Oviedo urodził się w Hiszpanii. Jest profesorem antropologii teologicznej na Uniwersytet Antonianum w Rzymie oraz profesorem wizytującym w Instytucie Teologicznym w Murcji w Hiszpanii w kwestiach religii, społeczeństwa i kultury. Opublikował kilka książek z dziedziny religii, społeczeństwa i kultury, jest współredaktorem wraz z A. Runehov czasopisma Encyclopedia of Sciences and Religions. Obecnie redaguje serię Springer New Approaches to the Scientific Study of Religion oraz biuletyn bibliograficzny Reviews in Science, Religion and Theology. Jego badania koncentrują się na nowych naukowych badaniach religii i ich teologicznym wpływie; kwestiach sekularyzacji i wiarygodności wiary chrześcijańskiej oraz religii, radzeniu sobie i dobrobycie.

Plan wykładów o. prof. Lluisa Oviedo:

3 kwietnia br.

10:00 – „Artificial Intelligence (AI) and Christian Anthropology. Where the Concerns Lie?” (wykład dla studentów, Kampus w Rzeszowie, Aula im. prof. Chłopeckiego).

13:30 – „The spiritual dimension in health care and the risk of de-humanizing medicine” (wykład dla studentów, Kampus w Rzeszowie, Aula im. prof. Chłopeckiego).

4 kwietnia br.

10:15 – seminarium naukowe pod tytułem „Religion and spirituality in the digital era”. Uczestnikami seminarium będą prof. Andrzej Adamski, dr Magdalena Bednarska, prof. Lluis Oviedo, prowadząca dr Iwona Leonowicz-Bukała. Seminarium odbędzie się w Sali Senatu w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie przy ul. Sucharskiego 2. 

Link do rejestracji udziału w wykładach

„Artificial Intelligence (AI) and Christian Anthropology. Where the Concerns Lie?”

Szybki rozwój inteligentnych systemów w ostatnich latach wywołał szeroko zakrojoną debatę w różnych dziedzinach, w tym w perspektywach humanistycznych, tradycjach religijnych i opinii publicznej, w szczególności w odniesieniu do potencjalnych zagrożeń, jakie niosą ze sobą te technologie. Chrześcijańskie obawy antropologiczne często pokrywają się z tymi, które można znaleźć w innych tradycjach kulturowych i filozoficznych, w tym w świeckich i humanistycznych punktach widzenia. Te wspólne obawy mogą nawet otworzyć drogę do współpracy ponad podziałami religijnymi i świeckimi. Pewne kwestie pozostają jednak bardziej specyficzne dla chrześcijańskich przekonań i wartości. Niniejsza prezentacja poświęcona będzie tym kluczowym pytaniom: W jakim stopniu chrześcijańskie obawy są odrębne? W jaki sposób refleksja teologiczna może przyczynić się do głębszego zrozumienia i odpowiedzialnego zaangażowania w te wyzwania? I w jaki sposób te pojawiające się dylematy technologiczne mogą służyć jako okazja do dialogu między nauką a teologią?

„The spiritual dimension in health care and the risk of de-humanizing medicine”

W ostatnich latach wiele głosów wzywało do większej integracji duchowości w medycynie i opiece zdrowotnej. Perspektywa ta jest zgodna z bardziej holistycznym spojrzeniem na pacjenta i interwencję medyczną – wykraczając poza czysto mechaniczne podejście, które koncentruje się wyłącznie na naprawie dolegliwości fizycznych. Jednak włączenie wymiaru duchowego stanowi poważne wyzwanie w wysoce zsekularyzowanych i pluralistycznych społeczeństwach, nawet jeśli uznajemy jego znaczenie w opiece i leczeniu. Złożoność wzrasta, gdy weźmie się pod uwagę różnorodność tradycji religijnych, perspektyw teologicznych i duchowych wyrażeń. Skuteczne zajęcie się tą kwestią wymaga dobrze poinformowanego podejścia do projektowania systemów opieki zdrowotnej, które mogą integrować duchowość w znaczący sposób. Wysiłek ten wymaga zwrócenia uwagi na co najmniej trzy kluczowe poziomy: (1) opisowy, który kładzie nacisk na edukację duchową lub przynajmniej formę „kulturowej wiedzy religijnej”; (2) normatywny, który rozróżnia korzystne i potencjalnie szkodliwe praktyki duchowe lub religijne; oraz (3) praktyczny, który koncentruje się na odpowiednich interwencjach w określonych obszarach, takich jak opieka paliatywna.

Serdecznie zapraszamy!