W konferencji uczestniczyło ponad 500 osób z 44 krajów. Polska była reprezentowana przez 24 osoby i stanowiliśmy piątą pod względem liczebności grupę narodową wśród krajów biorących udział w kongresie. Wygłoszono 8 wykładów plenarnych, 477 referatów w 40 sesjach tematycznych, zaprezentowano ponad 260 posterów. Wśród materiałów konferencyjnych otrzymanych od organizatorów znalazły się m.in. Atlas of Geomorphosites in India i specjalny tom Journal of Indian Geomorphology, poświęcony naukowym reminiscencjom Prof. Leszka Starkla, który rozpoczął badania geomorfologiczne w Dardżylińskich Himalajach w 1968 roku. Odbyły się 2 wycieczki przedkonferencyjne, wycieczki w trakcie trwania konferencji (Delhi i Agra), 5 wycieczek pokonferencyjnych i warsztaty dla młodych geomorfologów.
Jedna z wycieczek pokonferencyjnych pod tytułem: „Semi-arid Gujarat Alluvial Plain”, w której brałem udział, była zorganizowana na terenie stanu Gujarat (NW Indie). Wzięło w niej udział 7 osób, w tym 3 osoby z Polski. Pobyt w hotelu, wyżywienie i wyjazdy w teren były bardzo dobrze zorganizowane. Temperatury w ciągu dnia wynosiły 28-32 0C. Program wycieczki w pierwszy dzień obejmował przelot samolotem do Wadodary i wykład wprowadzający. W kolejnych dniach odbyły się wyjazdy i prezentacja przez geomorfologów z Uniwersytetu w Barodrze, reperowych profili osadów rzecznych, morskich i eolicznych w dolnych odcinkach rzek Mahi i Narmada (trzecia pod względem wielkości rzeka subkontynentu indyjskiego). Atrakcyjnym punktem wycieczki był wyjazd na Wyżynę Dekanu zbudowaną z wulkanicznych law bazaltowych, której krawędź założona jest na aktywnym uskoku tektonicznym. Prezentowane stanowiska zostały opisane w przewodniku terenowym.
Przed kongresem w dniach 1-5 listopada uczestniczyłem w sympozjum EX-AQUA „Palaeohydrological extreme events: evidences and archives”, zorganizowanym w Noidzie koło New Delhi na terenie Kanpur Outreach Center przez Prof. Rajiva Singha z Kanpur University of Technology. Wzięło w nim udział 11 osób z Indii i 3 gości z zagranicy, w tym jedna osoba z Polski. Wśród uczestników sympozjum byli obecni doktoranci z Uniwersytetu w New Delhi
.jpg)
Po obradach w drugim dniu konferencji zwiedziliśmy unikalny kompleks kulturowy z ogromną świątynią hinduistyczną Akshardham w New Delhi. W ostatnich dwóch dniach sympozjum została zorganizowana wycieczka naukowa na przedpole NW Himalajów. W pierwszym dniu wyjazdu punkt postojowy zaplanowany nad rzeką Yamuną (dopływ Gangesu), ze względu na olbrzymie korki na drogach nie został zrealizowany, a dojazd z New Delhi do miasta Czandigarh (około 250 km) zajął nam cały dzień. Pomimo tego, sam przejazd przez małe osiedla i wioski położone w szerokiej dolinie Yamuny na Nizinie Hindustańskiej stanowił dla zagranicznych gości atrakcję turystyczną.
Po dotarciu do Himalajów, z hotelu w którym zostaliśmy zakwaterowani rozpościerał się widok na zalesione wzgórza Siwalików – brzeżnego pasma górskiego Himalajów o wysokości 400-700 m n.p.m.
Na drugi dzień prezentowano odsłonięte na stoku serie piaskowców i zlepieńców – osadów rzecznych sprzed około 2 mln lat, z których zbudowane są Siwaliki. Pomiędzy zewnętrznymi Siwalikami a pasmem górskim Sub-Himalajów została wyżłobiona przez rzeki śródgórska kotlina (lokalna nazwa „dun”), w której oglądaliśmy reliktowe, wysoko położone powierzchnie erozyjne, stożki napływowe, terasy aluwialne i równiny zalewowe rzek.
W drodze powrotnej zwiedziliśmy także Pinjaur Garden, piękny ogród zbudowany przez Mogołów w XVII wieku, położony na kilku poziomach tarasowych.
Podsumowując, udział w sympozjum i kongresie geomorfologicznym uważam za bardzo udany i owocny. W czasie wyjazdów terenowych nawiązałem liczne kontakty z naukowcami z Indii, m.in. z Uniwersytetu w New Delhi. Wyjazd do Indii był sfinansowany głównie ze środków prywatnych, natomiast zakwaterowanie i wyżywienie w New Delhi w trakcie kongresu pokryła Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.
